We hebben bijna een bus vol! Met THOR naar DELA Beach Open op 5 januari! Je mag ook een vriend of vriendin meenemen! Meld je nu aan via caroline van put ; carolinevput@gmail

Binnen een uur was het beklonken. Zij zijn de eerste kampioen van dit seizoen. Ontzettend knap meisjes C 1. Gefeliciteerd en we zijn trots op jullie! 🥇🏆

#teamthor

DAG VAN DE VRIJWILLIGER!

Vandaag, 7 december, is het Nationale Vrijwilligersdag. Een dag waarop nadrukkelijk wordt stilgestaan bij al die mensen die “zo maar” hun tijd, energie en positiviteit steken in activiteiten waardoor een ander wordt blij gemaakt.

Wij willen iedereen bedanken die op welke manier dan ook zijn steentje bij draagt aan onze mooie club!

#teamThor

PUBQUIZ IS BACK! 📑

Op zaterdag 8 december organiseren wij wederom dit succesnummer. Vanaf 20:00 uur vangen we aan en inschrijven kan vanaf 19:45 uur na de laatste wedstrijden. Een team mag bestaan uit maximaal 4 personen. Inschrijving kost € 10 per team.

Wil je eerder zeker zijn van deelname? Geef je team dan op via activiteiten@thorvolleybal.nl

See you there!

Dit keer is het wedstrijdverslag geschreven door een hele grote fan van Eetcafe 't Centrum Thor Dames 1 en we kunnen zeggen; het is redelijk briljant. Er is een journalist opgestaan! Dank aan de Wess Vliegendekeeper

Als een trouwe fan probeer je zoveel mogelijk te kijken. Thuis of uit, het maakt mij allemaal niet uit. Na elke wedstrijd draait het team zich altijd even om naar de tribune voor een moment van dank. Even klappen, niet uitmakend of er wel of niet iemand zit. Een verplichting noem ik het maar en mede daardoor vind ik gewoon dat ik er hoor te zitten. Niet voor mij, wel voor die dames. Die verdienen gewoon steun, punt uit! Ik denk ook dat het altijd wat extra’s brengt. Kijk nou naar vorige week. Op de trouwste fan van het elftal, moeder Lianne, na was er helemaal niemand. Verliezen de dames met 3-2 van Keistad. Zonder support zijn de dames nergens, missen ze de druk om te presteren. Dit moeten wij daarom hoe dan ook zien te voorkomen....

Na die verliespartij van vorige week moest ik gelijk weer even denken aan mijn vriend. U weet wel, de trainer van Armixtos Dames 1. Wat zal die gelachen hebben toen de uitslag op zijn telefoon scherm tevoorschijn kwam. ‘’ Zie je wel, ze kunnen er niets van’’ moet die gedacht hebben. Nou dames, missie dus geslaagd! Even de concurrent pijn doen om vervolgens de druk weer volledig bij hun te leggen. Laat hun maar denken dat ze beter zijn, komen wij later vanzelf wel weer boven water...

Genoeg over mijn vriend. Naar de wedstrijd van deze zaterdag dan. Utrecht of zoals wij voetbal supporters dat noemen, Uuuuuu, kwam op bezoek. Niet bepaald makkelijk, maar de opdracht was duidelijk. Er moest gewonnen worden, hoe dan ook! De doelstellingen voor de laatste wedstrijden van 2018 waren bepaald. 12 punten uit 3 wedstrijden moeten behaald worden, een totaal van gemiddeld 3 per wedstrijd. Nou, als er 1 team is die je met een opdracht het veld in kan sturen dan zijn het de dames van Thor wel. Handjes klappen, beetje zingen, beetje dansen en dan gaan die ballen vanzelf raak. De wedstrijd kon dus beginnen...

Ik was overigens ruim op tijd aanwezig maar, zoals meerdere mensen rond het tijdstip van half 6, dacht ik een kleine versnapering in de vorm van een tosti te kopen. Het duurde de volledige eerste set maar dan heb je ook wat, toch? Nou mensen, mijn duurste kleinste tosti ooit was het resultaat. Heerlijk en zo liep ik pas aan het einde van de eerste set naar de tribune. Eenmaal mijn plaats ingenomen was het niet druk. Reden was voor mij onbekend. Hadden de mensen het na de verloren wedstrijd van vorige week alweer opgegeven of komt men enkel bij de top wedstrijden kijken? Ik ging er in ieder geval goed voorzitten maar stikte bijna in mijn, te kleine, tosti. Utrecht, toch geen kleine speler in de volleybal wereld, had een opmerkelijke trainer langs de kant gezet. Petje op, zondags kleding aan en aanwijzingen geven maar. Ik begon mij serieus zorgen te maken of de dames van Thor deze wedstrijd wel serieus gingen nemen op deze manier..

Mijn zorgen waren van korte duur. De dames namen de wedstrijd uiterst serieus en hielden niks heel van Utrecht. Ik heb er geen verstand in van maar schrijf graag op wat ik zag. Lizanne bijvoorbeeld, ga ik niet graag als blok tegenover staan hoor. De wijze waarop zij die bal binnen no time met een behoorlijke snelheid naar de grond slaat kan menig blok aardig letsel opleveren. Voor mij was zij dan ook hoe dan ook de vrouw van de wedstrijd. Julia dan, had de meest bizarre ballen en stond heerlijk te passen. Het schijnt dat dat als Libero je taak is maar ik heb nog geen tegenstander gezien die dat zo goed uitvoert als haar. Nikki, die ineens op passer loper ( of zoiets ) staat en duikt naar ballen. Iets wat ik als behoorlijke prestaties beschouw. Rienke, ik zal haar bijnaam niet noemen, die elke bal heel sneaky via de rand van het net binnen slaat. Mandy die naar mijn mening elk punt scoort als ze hem krijgt en de speler is die rust in het elftal bezorgd. Marit, even complimenten voor haar hoor, kan die bal klaarleggen als beste van de gehele competitie. Ik verbaas mij er elke keer weer over hoe zij in de meeste vreemde posities die bal ergens neer kan leggen. Sanne dan, geloof mij mensen, die speelde geweldig. Ga ik haar alleen niet zeggen. Sanne vond het namelijk nodig om ondergetekende meerdere malen in een kwaad daglicht te zetten. Dan kan je die goede recentie natuurlijk wel vergeten...

De eerste drie sets gingen gemakkelijk, liepen de dames volledig over Utrecht en de trainer met de pet heen en was de overwinning binnen de 50 minuten binnen. Een geweldige revanchering voor de verloren wedstrijd van vorige week en geweldige revanchering op het eigen spel.

Dan die laatste set. Lidia, Lotte en Margot werden binnen de lijnen gebracht en deden eigenlijk alles goed. Kijk sowieso ben ik fan van deze drie hoor. Lidia, waarvan ik nooit verwacht had dat ik die nog in actie zag komen, Lotte die vele malen belangrijker is dan dat zij zelf denkt en Margot die nog altijd mijn vrouw van de match was tegen Armixtos. Ik ging er dus even goed voor zitten zoals u mag begrijpen. Het was een lastige set. Langzaam maar zeker leek Utrecht deze set binnen te halen. Logisch ook, want de opdracht van trainer Sieme van te voren was duidelijk. 12 punten uit 3 wedstrijden. Drie keer een mooie 3-1 en de doelstelling was gehaald. De dames deden er alles aan en er leek geen vuiltje aan de lucht. Toch gebeurde er iets in het hoofd van trainer Sieme. Ik weet niet wat het was. Wilde hij toch ineens 4-0 winnen of had hij nog de frustratie vanwege het feit dat zijn auto eerder die week verkeerd stond geparkeerd. Er werd weer terug gewisseld en de dames stonden met hun mond vol tanden, net zoals ik. De opdracht was duidelijk. Er moest toch gewonnen worden en zo kwam er, na een klein beetje gas, toch een 4-0 op het scorebord te staan. Een aparte kanteling in deze set maakte het toch nog spannend. Een geweldige prestatie van een geweldig team en ook de aanwezige supporters werden wederom bedankt voor hun trouwe steun.

Lang verhaal kort, het was weer een mooie avond in Bergambacht. Een avond overigens die werd afgesloten in de kantine en snackbar waarbij de sfeer optimaal was. Vooral, sorry maar ik heb echt een zwak voor haar, Joyce is van uiterst grote waarde voor wat betreft de team spirit binnen dit team. Ik heb er, als één na trouwste fan, nog altijd veel vertrouwen in en wil dan eigenlijk ook afsluiten met een nieuwe doelstelling. Geen 12 punten uit 3 wedstrijden, maar gewoon lekker de maximale score van 15. Ik weet hoe dan ook dat deze dames tot grote dingen in staat zijn..

Tot volgende week, tot Mobiquity US ds3 thuis.

Hup Thor, Hup Thor!